به طور خلاصه اهمیت توجه به فقرای روستایی را در دلایل زیر جستجو می‌نماییم:

1- اکثر فقرای جهان روستایی‌اند (4/3 فقرای جهان (یعنی حدود 900 میلیون نفر) در نواحی روستایی زندگی می‌کنند) بنابراین اگر برنامه‌های کاهش فقر می‌خواهند موفق باشند باید روی مردم روستایی متمرکز شوند. از طرفی دیگر فقر بی‌ارتباط با جنسیت نیست، زنان، خصوصا زنان روستایی از زمین، اعتبار، فن‌‌آوری، آموزش، مراقبت‌های بهداشتی و مهارت‌های کاری کمتری بهره‌مند می‌شوند.

2-    دخل و خرج و اشتغال فقرای روستایی روی مواد غذایی متمرکز می‌شود. آنها زمین، تحصیلات و دارایی کمی دارند و برای پیشرفت با موانع پیوسته زیادی مواجه می‌شوند.

3-    آمار رسمی بیانگر آن است که در آینده فقر از پیرامون به‌داخل شهرها انتقال خواهد یافت.

4-    اگر هزینه‌ها برای سرمایه‌گذاری مستقیم و زیرساختاری جهت کارآفرینی نواحی روستایی باشد موفق‌تر است.

5-    کارآفرینی شهری برای مردم روستایی جویای کار جذابیت دارد که ممکن است نرخ بیکاری شهری را ثابت نگه ‌دارد. سیاستهای شهری- مدار به تنهایی قادر نیست فقر شهری را کاهش دهد چون شاید زندگی شهری جذاب‌تر شود اما هزینه‌های تراکم را بالا و دستمزدهای فقرای شهری را پایین خواهد برد. اگر هزینه‌های عمده تنزل یابد اما هزینه‌های غیر کارگری محصولات عمده کشاورزی زمین‌داری کوچک سریع‌تر تنزل یابد آن‌گاه کشاورزان فقیر خرده‌پا، کارگران کشاورز و مشتریان شهریِ مواد غذایی یعنی کسانی که بیشتر درآمدشان را بابت مواد غذایی پرداخت می‌کنند، همگی سود می‌برند. در حالی‌که هیچ محصول شهری وجود ندارد که باارزان کردن یا گسترش دادن آن فقرای روستایی نفعی ببرند. در نتیجه مقرون به صرفه‌ترین راه کاهش فقر شهری، کاهش فقر روستایی است.

6-    کاهش فقر روستایی حتی مهاجرت کوتاه ‌مدت به شهرکها را نیز کاهش می‌دهد اما حرکت میان‌ مدت افراد نزدیک خط فقر را براساس تجارب جنوب و شرق آسیا افزایش می‌دهد.

7-    تمرکز منابع مبارزه با فقر روی فقر روستایی، سازگار با تولید کوچک مقیاس (و کاربر) است و این حالت برابری و کارآیی را افزایش می‌دهد.

8-   همانطور که در موارد بالا اشاره شد اهمیت توجه به توسعه روستایی، عدالت اجتماعی و ایجاد برابری ناحیه‌ای ضرورت مطالعه درباره فقرای روستایی را مشخص می‌کند.